Türkiye eğitimde dünyanın neresinde? Şahin öğretmen bu sorunun karşılığı için dünyayı dolaşıyor
Türkiye eğitimde dünyanın neresinde? Şahin öğretmen bu sorunun karşılığı için dünyayı dolaşıyorİstanbul’da sınıf öğretmeni olarak misyon yapan …
Türkiye eğitimde dünyanın neresinde? Şahin öğretmen bu sorunun karşılığı için dünyayı dolaşıyor
İstanbul’da sınıf öğretmeni olarak misyon yapan Şahin Çevik, dünyayı dolaşarak ülkelerin eğitim sistemlerini inceliyor. Şahin öğretmen, 2012 yılında başladığı seyahatleriyle 10 yıl içinde 38 ülke gezdi. Gittiği ülkelerde okulları ziyaret ediyor, öğrenci ve öğretmenlerle konuşuyor ve eğitim sistemlerindeki farklılıkları gözlemliyor. Çevik, “Bazı ülkeler bayan hak ve özgürlüklerini öne çıkarıyor, birtakımı kız çocuklarının eğitime dahil olmasına öncelik veriyor, birtakımı ekolojiyi önemsiyor, kimileri da yeterli bir dünya vatandaşı yetiştirmeyi hedefliyor. Gördüğüm bu farklılıkları zihnimde harmanlamak ve mesleğimde de gözlemlerimden yararlanmak istiyorum” diyor.
Bir sonraki rotasının Avustralya, Güney Kore ya da Japonya olacağını söyleyen ve kendine ‘Seyyah Öğretmen’ diyen Çevik 16 yıldır öğretmenlik yapıyor. Seyahatlerini ise sırf orta tatil ya da yaz tatillerinde düzenleyebiliyor. Dünyayı yalnızca kendisi için gezdiğini söyleyen Çevik, “Bu benim hayat amacım” diyor. Seyahat edeceği ülkeleri, gittiği tarihte eğitim öğretimin devam edip etmemesine nazaran belirliyor. O sebeple yazın güney, kışın kuzey yarı küredeki ülkeleri tercih ediyor.
BAŞKA ŞEYLERDEN DE BAHSETMEK İSTİYORUM ARADAKİ FARKLARI GÖRDÜM DÜNYADA SAYILI ÜLKELERDEN BİRİSİYİZ HİNDİSTAN VE GÜNEY AFRİKA İLGİ ÇEKİCİ EKOLOJİK BAKIŞ AÇISINA SAHİP OLANLARI SEVDİM EN İLGİ CAZİP OKULLAR ZİYARET ETTİĞİ ÜLKELER
“Ben çocuklarıma matematik, fen bilimi, Türkçe öğretiyorum lakin onlara öteki şeylerden de bahsetmek gerektiğini düşünüyorum” diyen Çevik, seyahatleri sayesinde öğrencilerine de yarar sağlayabildiği için keyifli. Seyahatlerini kendi birikimiyle yapan Çevik, ülkeleri gezmeye nasıl başladığını ve müşahedelerini şöyle anlattı:
“2009 yılında birinci kez bir öğrenci kümesiyle yurt dışına çıkarak İngiltere’ye gittim. Orada öbür ülkelerden gelen öğretmenler de vardı. Öğretmenlerle konuştuğumda hepimizin farklı şeylere ehemmiyet verdiğimizi fark ettim. Sonrasında asıl süreç 2012 yılında yeniden İngiltere’ye lisan kampına gitmemle başladı. Lisan eğitimi aldığım öğretmenim İngiltere’de bir sınıf öğretmeniydi. Bu eğitim sırasında onun ve İngiltere’deki başka öğretmenlerin kazanımlarını, sınıflarında kullandıkları teknolojileri, ders sürece hallerini ve çocukların oyun oynama müddetlerini gözlemledim. O vakit fark ettim ki biz Türkiye’de bunları çok daha farklı bir biçimde ilerletiyoruz.
Örneğin, okullarında kullandıkları teknoloji bizimkinin gerisindeydi. Biz teknolojiyi eğitime dahil etme konusunda dünyanın sayılı ülkelerinden birisiyiz. Fiziki yapı muhakkak öğrenci ve oyun dostuydu. Sınıfların hepsinden direkt bahçeye ulaşılıyordu. Veliler özel ya da devlet okulu fark etmeksizin okul üzerinde bir tesire sahipti. Bu tesir müfredatın değişmesini bile sağlayabiliyordu. Bunlar dikkatimi çeken ve beni teşvik eden ayrıntılardı. Sonra da seyahatlerim başladı. Hatta tüm dünyada gezdiğim ülkelerdeki öğretmenlere soracağım soruları yazmaya başladım. Ülkelere gitmeden evvel sorularımı okullara gönderiyorum. Dönüş yapıp beni davet eden okulları da o ülkeye gittiğimde ziyaret ediyorum.
Hindistan’ın kuzeyinde bir kolej epeyce ilgimi çekmişti. Bu kolejde bayan hak ve özgürlükleri eğitimde öne koyulmuş. Bu okulda hem bayanların iktisada dahil olması amaçlanıyor hem de o bayanların çocukları bu okulda eğitim alabiliyor. Sabah bayan çocuğunu alıp okula gidiyor. Çocuk derse giriyor bayan da okulun art tarafında bulunan üretim bantlarında güneş panelleri üretimi yapıyor. Güney Afrika’da bulunan bir lise de epeyce ilgimi çekmişti. Okulun önceliği sanat ve spordu. Örneğin üniversiteyi kazanan öğrencilerin listesini sıradan bir kâğıda basarak duyuru panosuna asmışlardı. Lakin okulun öğrencisi spor alanında muvaffakiyet elde etmişse ismi pirinç levhalarla okulun her yerine asılmıştı.
Ben Kahramanmaraş’ta köyde doğdum ve 17 yaşına kadar köy hayatının içinde yetiştim. Ekolojiye kıymet veren, doğayı önemseyen ve bu bakış açısıyla öğrencilerini yetiştiren okullarda öğretmenlik yapmak isterdim. Bunun için Pasifik, Güneydoğu Asya, Güney Amerika ve Afrika ülkü yerler. Buralarda ekolojik bakış açısına sahip okullar var. Bu okullarda ağaçların ismi ezberletilmiyor lakin etrafa en az ziyanı vermenin yolları öğretiliyor. Çocuklar da bu bakış açısıyla yetişiyor.
Seyyah Öğretmen Şahin Çevik’in en ilgisini çeken okullar ise şöyle sıralanıyor:
1) Hindistan’ da bulunan Barefoot College insan hakları ve kız çocuklarının eğitime dahil olmasını önceliyor.
2) Endonezya’daki Green School etraf şuuru ve ekolojinin ehemmiyetini vurguluyor.
3) Güney Afrika’da Pretoria Boys High School sanat ve spor etkinliklerini önemsiyor ve kütüphanesiyle ünlü.
4) Kolombiya’daki Los Nogales School, Kolombiya’nın öteki kültürler altında ezilmesini reddeden bir okul. Öğrencilerini memleketler arası topluma kazandırıyor ancak milliyetçi bir bakışla ülkelerine hizmet etmenin ehemmiyetini de öğretiyor.
5) Meksika’da bulunan Colegio Coral Baur’un kurucusu birlermiş milletlerde vazife yapmış emekli bir diplomat. Bu sebeple diplomasi alanında öğrenci yetiştirmeyi önemsiyor.
Arnavutluk, Arjantin, Belçika, Botsvana, Brezilya, Kolombiya, Küba, Hırvatistan, Ekvador, Fransa, Gürcistan, Yunanistan, Hindistan, Endonezya, İran, İtalya, Kenya, Kosova, Malezya, Meksika, Mozambik, Namibya, Hollanda, Kuzey Makedonya, Umman, Panama, Katar, Rusya, Sırbistan, Singapur, Güney Afrika, İspanya, Tayland, İngiltere, Birleşik Arap Emirlikleri, Uruguay, Vatikan, Zimbabwe.