Haberci Gazetesi Köşe Yazarı Cengiz Erçağ yazdı. İnsanların önemli bir mevki deyken dostlarının arayanlarının çok olduğunu, koltuk gidince gerçekleri gördüğünü, yüzleştiğini, ilginin sana değil koltuğa olduğunun gerçeğini gördüğünü anlatıyor. ”Makam, mevki, güzellik, gençlik herşey geçici bu hayatta. Zamanla tecrübe ediyor insan”

!Hiç Olmak…

Nasreddin Hoca’ya sormuşlar: “Kimsin?”

“Hiç” demiş Hoca, “hiç kimseyim.”

Dudak bükülüp önemsenmediğini görünce,

sormuş Hoca: “Sen kimsin?”

“Mutasarrıf”ım demiş adam kabara kabara.

“Sonra ne olacaksın?” diye sormuş Nasreddin Hoca.

“Herhalde vali olurum” diye cevaplamış adam…

“Daha sonra?..” diye üstelemiş Hoca.

“Vezir” demiş adam.

“Daha daha sonra ne olacaksın?”

“Bir ihtimal sadrazam olabilirim.”

“Peki ondan sonra?”

Artık makam kalmadığı için adam boynunu büküp “Hiiiç.” Demiş

“Daha niye kabarıyorsun be adam, demiş Hoca..

ben şimdiden, senin yıllar sonra gelebileceğin makamdayım.

Kıssadan hisse aslında,

Hiç olmak,

Kendimden tecrübe, mesela iş hayatındayken telefonum hiç susmazdı.

Şimdi nerdeyse çalmıyor bile, mutlumuyum hem de çok.

Çünkü arayan mutlak surette birşeyler istemek için arardı.

Sizinle olan işleri menfaatleri bitince, malesef arkadaşlıklar ve dostluklarda bitiyor.

Düne kadar yüzünüze gülenlerin arkanızdan konuşmalarına tanık olursunuz.

Sonra Allaha şükredersiniz, insanların gerçek yüzlerini size gösterdiği için.

Bu bilinçte olursanız mutlu olursunuz, yok farklı beklentilere girerseniz mutsuzluk sarmalından kurtulamazsınız.

Makam, mevki, güç, gençlik, güzellik herşey geçici bu hayatta.

Ispat mı istiyorsunuz, etrafınıza bakın “Hiç’lerin” ne kadar da çok olduğunu görürsünüz.

Bir iki tane gerçek dostunuz ve etrafınızda siz seven bir aileniz varsa yeter de artar bile.

Sonra hayat dediğimizin, doğumla ölüm arasında geçen süreden ibaret olduğunu öğreniyoruz yaşımız ilerledikçe.

Kavgaların, hatta nefret etmenin de ne kadar anlamsız olduğunu zamanla tecrübe ediyor insan.

Sevmek ve sevilmek dışında kalan bütün duyguların ne kadar da gereksiz olduğunu anlamaya başlıyoruz.

Ve bu dünyanın aslında kimseye kalmadığını.

Tıpkı Ömer Hayyam’mın dediği gibi;

“Niceleri geldi, neler istediler;

Sonunda dünyayı bırakıp gittiler;

Sen hiç gitmeyecek gibisin, değil mi?

O gidenler de hep senin gibiydiler.”

Mesele hoş bir seda bırakabilmek bu dünyada. Gerisi mi koskocaman bir hiç…

O yüzden hiç olmadan ve hala daha fırsatınız varken yaşayın gitsin…!!