6’ıncı ayda kâra geçti, 1 yıl sonunda maaşlı işini bıraktı… İnterneti değiştiren genç adam

6’ıncı ayda kâra geçti, 1 yıl sonunda maaşlı işini bıraktı… İnterneti değiştiren genç adam
Modern internetin kıssası çoğunlukla bugün hayatımızın merkezinde olan Google, Facebook, Amazon ve öteki devler üzerinden anlatılıyor. Lakin onlardan evvel boş vakit geçirmek için kurulan ve kısa mühlet içinde muvaffakiyet öyküsüne dönüşen diğeri vardı. Üstelik bugünün devleri bu muvaffakiyet öyküsünün çizdiği yoldan ilerleyerek bu noktaya vardı. İşte 90’lardan günümüze bir internet öyküsü…

Takvimler 1995 yılının Eylül ayında bir hafta sonunu gösterirken, 28 yaşındaki bir yazılım mühendisi, bir internet sitesi tasarladı. Üstelik bu birinci sitesi de değildi. Bu genç mühendis, o yıllarda Silikon Vadisi’nin klasiğine dönüşmüş bir hayat öyküsüne sahipti. Kod yazmayı daha 7’nci sınıftayken öğrenmişti ve kurduğu startup’ı Microsoft’un satın almasıyla daha 30 yaşına gelmeden milyoner olacak üzere görünüyordu.

Pierre Omidyar isimli bu genç mühendis, elde taşınabilen bilgisayarlar için yazılım geliştiren bir şirkette çalışıyordu. (O periyotta bu küçük bilgisayarların geleceğin teknolojisi olduğuna inanılıyordu.) Fakat boş vakitlerinde kendi küçük internet projeleriyle uğraşmaktan da geri durmuyordu. Bu projelerin gerisinde çok kolay bir fikir yatıyordu: İnsanların alım satım yapabilecekleri bir site geliştirme.

O yıllarda çevrimiçi alışveriş kavramı şimdi çok yeniydi. Mayıs 1995’te Bill Gates Microsoft çalışanlarına gönderdiği bir iç yazışmada, “Şirketimizin birinci önceliği internettir” diyordu. Temmuz ayında eski bir yatırım bankacısı olan Jeff Bezos, “Dünya’nın en büyük kitapçısı” sloganıyla Amazon.com isimli bir internet mağazası açmıştı. Bir sonraki ay, en tanınan web tarayıcı olan Netscape’in yaratıcısı halka açılmıştı. Kâr etmiyor olmasına rağmen, borsaya açıldığı birinci günün sonunda şirketin pahası neredeyse 3 milyar dolara ulaşmıştı. Bu durum Wall Street’in de ilgisini çekiyordu. “Dot-com balonu” şişmeye başlamıştı.

İNTERNET BUNA HAZIR MI?

1995 yılında internetle haşır neşir olanlar zenginlik hayalleri kurmaya çoktan başlamıştı lakin gerçekler şimdi bu hayalleri yakalayabilecek durumda değildi. İnternet daima büyüyordu. 1995 yılındaki kullanıcı sayısı bir yıl öncesine kıyasla yüzde 76 artmıştı lakin ortamın kullanıcı dostu olduğu söylenemezdi. Aradığınız içeriği bulmak zordu.

Ya metinlerin içine gömülü linkler aracılığıyla siteden siteye dolaşacaktınız ya da çağdaş arama motorlarının doğumundan evvelki en tanınan internet portalı olan Yahoo!’nun editörlerinin kendi elleriyle seçtikleri içeriklerden oluşan bir sayfadan faydalanacaktınız. Aslında o denli çok fazla içerik de yoktu. 1995’teki internet sitesi sayısı 23.500’dü. (Bu sayı 5 yıl sonra 17 milyona ulaştı.) Var olan internet sitelerinin birçok da ya bomboştu ya da zar güç kullanılır haldeydi.

Ancak internetin birinci zamanlardaki küçüklüğü ve yavaşlığı birebir vakitte da bir çekicilik ögesi yaratıyordu. İnternet alemine adım atmak o alemde yapacak çok fazla şey olmasa da insanlara heyecan veriyordu. Yalnızca ‘merhaba’ demek için, hayvanlarının fotoğraflarını paylaşmak için Uzay Yolu dizisine meraklı diğerlerini bulmak için internet siteleri kuruyorlardı. Birbirlerine bağlanmak istiyorlardı.

Pierre Omidyar (sağda) ve eBay CEO’su Meg Whitman

“FARKLI BİR ŞEY YAPMAK İSTEDİM”

Omidyar bu ömür biçimini yürekten sevenlerdendi. Üniversite yıllarından bu yana internette uzun vakitler geçiriyordu. Çeşitli topluluklara üyeydi. Fakat süratle büyüyen dot-com zenginliğini kaygıyla izliyordu. İlerleyen vakitte bir gazeteciye yaptığı açıklamada, internetin zirvesine tırmanmaya çalışan şirketlerin kullanıcıları yalnızca birer “cüzdan ve göz” olarak gördüğünü söylemişti.

Omidyar’a nazaran, ticarileşme eforları yalnızca kaba ve yavan değildi, tıpkı vakitte zombi gibisi bir pasifliği de yaygınlaştırıyordu: “Buraya bakın, buraya tıklayın, kredi kartı numaranızı girin” formundaki bu yaklaşımın internetin iştirakçi tabiatını tehdit ettiğine inanıyordu.

Daha sonra yaptığı bir açıklamada, “Farklı bir şey yapmak istedim” demişti Omidyar. “Bireye tüketici olmanın dışında üretici olmanın da gücünü vermek istedim.” Eylül 1995’te kurduğu internet sitesinin gerisinde yatan gaye da buydu. Sitenin ismini AuctionWeb (müzayede ağı) koymuştu. Rastgele bir kişi bir şeyi satışa çıkarabilecek, tekrar rastgele bir kişi bu şeye bir fiyat teklifinde bulunabilecekti. Satışa sunulan şey en yüksek fiyat teklifini verene gidecekti. İktisat ders kitaplarında anlatılanlara benzeyen kusursuz bir piyasa olacaktı. Rekabet mucizesi sayesinde arz ve talebin kesiştiği noktada, satılan eserin gerçek fiyatı ortaya çıkacaktı. 

HER SATIŞTAN HİSSE ALMAYA BAŞLADI

Site süratle büyüdü. İkinci haftada satışa sunulan modüller ortasında bir motosiklet, Superman’li bir beslenme çantası ve Michael Jackson’ın imzalı bir afişi üzere epeyce kıymetli eserler vardı. Şubat 1996 prestijiyle sitenin trafiği hosting şirketinin fiyat artışına gitmesini gerektirecek kadar artmıştı. Bunun üzerine Omidyar masraflarını karşılamak için satışlardan belirli bir yüzde almaya başladı ve neredeyse birinci günden kâra geçti. Boş vakitlerinde uğraştığı proje önemli bir işe dönüşmüştü.

Ancak kusursuz piyasa o kadar da kusursuz değildi. Satıcılarla alıcılar ortasında tartışmalar çıkıyordu ve Omidyar sık sık yargı mercii olarak misyona çağırılıyordu. Hakemlik yapmak istemeyen Omidyar, kullanıcıların sorunları kendi ortalarında çözmeleri için bir forum sistemi geliştirdi.

İnsanlar birbirlerine yorum yapacak bu da bir çeşit skorlama sistemine dönüşecekti. Sitede paylaştığı mektupta Omidyar, “Gerektiği noktada övmeyi bilin, uygun olan yerde şikâyet edin” diyordu. Dürüst olmayan kullanıcılar elenecek, dürüstler ödüllendirilecekti. Ancak bunun için tüm kullanıcıların kendilerine düşeni yapması gerekiyordu Omidyar, “Bu büyük umut sizin etkin katılımınıza bağlı” yazmıştı.

AuctionWeb’in başarısı kullanıcılarının katkısıyla belirlenecekti. Ne kadar katkı verirlerse site de o kadar yararlı olacaktı. Satış sitesi üyelerin oluşturduğu bir topluluğa dönüşecekti. Omidyar’ın umduğu üzere hem tüketici hem üretici olacaklardı. Ürettikleri şeylerin başında da sitenin içeriği gelecekti.

1996 yazı prestijiyle AuctionWeb, her ay 10.000 dolar çıkar getiriyordu. Omidyar maaşlı işini bırakıp vaktinin tamamını bu işe ayırmaya karar verdi. E-ticaret çılgınlığını eleştirerek yola çıkmış, nihayetinde başarılı bir e-ticaret şirketine sahip olmuştu. 1997 yılında şirketin ismini eBay olarak değiştirdi.

Omidyar şu an eBay’in yüzde 5, PayPal’in ise yüzde 6 payına sahip. Birebir vakitte hala eBay’in idare heyeti üyesi olan Omidyar, 17 Haziran 2022 prestijiyle 9,3 milyar dolarlık servesiyle dünyanın en güçlü 197’nci şahsı. Kurucusu olduğu Omidyar Network aracılığıyla global sıkıntılara tahlil arayan kâr maksadı gütmeyen kuruluşlara yatırımlar yapıyor. Omidyar ayrıyeten haber sitesi The Intercept ile cümbüş şirketi Topic Studios’un zirve kuruluşu olan First Look Media’nın kurucusu.

Omidyar şu an eBay’in yüzde 5, PayPal’in ise yüzde 6 payına sahip. Tıpkı vakitte hala eBay’in idare konseyi üyesi olan Omidyar, 17 Haziran 2022 prestijiyle 9,3 milyar dolarlık servesiyle dünyanın en varlıklı 197’nci bireyi. Kurucusu olduğu Omidyar Network aracılığıyla global problemlere tahlil arayan kâr gayesi gütmeyen kuruluşlara yatırımlar yapıyor. Omidyar ayrıyeten haber sitesi The Intercept ile cümbüş şirketi Topic Studios’un zirve kuruluşu olan First Look Media’nın kurucusu.

* * * * *

eBay internetin birinci büyük şirketlerinden biriydi. Erken devirde kâra geçti, dot-com çağında büyüdü, balonun patlamasının tesirlerinden sağ çıktı ve hâlâ da dünyanın en büyük e-ticaret şirketlerinden biri ortasında. Lakin eBay’i asıl değişik yapan şey bugün “platform” dediğimiz yapıya yıllar evvel kavuşmuş olması.

eBay yalnızca koleksiyoncuların ender bulunan oyuncakları en uygun fiyatla satın alabilmek için sabaha kadar ekran başında oturdukları bir site değildi. Bugünden geriye baktığımızda gördüğümüz üzere tıpkı vakitte internetin tarihinde çok kıymeti bir kilometre taşıydı. Omidyar’ın sitesi Google, Facebook ve başka teknoloji devlerinin internetin kâr potansiyelini açığa çıkarmasını sağlayan “platformlaşma” stratejisinin birinci ögelerini barındırıyordu.

Araştırmacı Tarleton Gillespie, platform sözünün kullanılmasının stratejik bir mana taşıdığını öne sürüyor. Google üzere şirketlerin eserlerini bu türlü tanımlaması bir açıklık ve nötrlük algısı yaratıyor. “Biz yalnızca destekçiyiz, tek yaptığımız başkalarının etkileşimlerini kolaylaştırmak” üzere bir bildirisi olan bu tabir şirketlerin dijital omurdaki faal denetim rolünü gizliyor.

İNTERNET APARTMANINA GÜZEL GELDİNİZ

İnterneti anlatabilmek için platformun yanı sıra bir apartman benzetmesi de kullanılıyor. Zira internet temelden çatıya yanlışsız yükselen bir bina üzere. Bodrum katından geçen borularda datalar taşınırken, daha üst katlarda siteler ve uygulamalar yer alıyor. Üst kattaki dairede suların akabilmesi için bodrum katındaki boruların sağlam olması gerekiyor. Biz kullanıcılar da üst katlarda vakit geçiriyoruz. Teknoloji şirketlerinin platform diye isimlendirdiği alanlar da bu üst katlar.

Platformları daha âlâ anlamak için internetin özelleşme sürecini de anlamak gerekiyor.

Bilindiği üzere internet 1970’li yıllarda ABD’li askeri araştırmacıların geliştirdiği deneysel bir teknoloji olarak ortaya çıktı. 80’lerde hükümetin sahip olduğu ve bilhassa akademisyenlerin kullandığı bir bilgisayar ağına dönüştü. Akabinde 90’larda özelleşme süreci başladı. Bu süreçte özel kesim bir gecede internetin sahibi olmadı.

Şirketler kâr hedefini internetin her kademesine yavaş yavaş işledi. Bilimsel araştırmalar için geliştirilmiş bir sistem, kâr maksimizasyonu için yine şekillendirildi. Yazılım, donanım, yasal altyapı ve girişimciliğin bir harmanı olan bu süreç internetin her ögesine temas etti.

Özelleşme süreci bodrum katındaki borularla başladı ve üst katlara yayıldı. Omidyar, AuctionWeb’i kurmadan 5 ay evvel Nisan 1995’te ABD hükümeti özel kesimin boruların denetimini eline almasına müsaade verdi. Haneler ve işletmeler çevrimiçi olmak istiyordu. Telekom şirketleri de isteklilerin çevrimiçi olmasına yardım ederek para kazanıyordu.

Ancak çevrimiçi insan sayısını artırmak sistemin kâr potansiyelinin çok küçük bir kısmıydı. Yatırımcıların ilgisini çeken asıl şey, insanların internette yapıklar şeyler üzerinden para kazanma ihtimaliydi. Bir öbür deyişle bir sonraki adımda, üst katlardan elde edilen kârın nasıl artırılacağını çözmek gerekiyordu. Asıl para erişimin kendinden değil aksiyondan gelecekti. İnsanların alım satım yapacakları bir alan oluşturup bu satışlardan yüzde alan Omidyar’ın muvaffakiyetle yaptığı şey de buydu.

3 YIL İÇİNDE MİLYARDER OLDU

Dot-com patlaması Netscape’in Ağustos 1995’teki halka arzıyla başladı. Sonraki yıllarda on binlerce startup kuruldu. Bu startup’lar yüz milyarlarca dolar yatırım aldı. Risk sermayesi akıl almayacak bir hal aldı. Yalnızca ABD’deki risk sermayesi yatırımlarının toplam ölçüsü 1995-2000 yılları ortasında yüzde 1200 büyüdü. Yüzlerce dot-com şirketi halka açıldı ve bedelleri katlandı. Bu çılgınlığı doruğa çıktığı günlerde teknoloji paylarının topla bedel 5 trilyon doların üstündeydi. eBay 1998’de halka açıldığında, birinci günkü süreçler sonucu şirketin kıymeti 2 milyar doların üzerine çıktı. Sonraki yıllarda pay bedelinin daima artmaya devam etmesi, Omidyar’ı bir milyarder yaptı.

Ancak çok büyük yatırımlar alan şirketlerin pek birçok aslında para kazanmıyordu. Bütün bu heyecan kâra dönüşmeyince 2000 yılında balon patladı. Mart-Eylül ortasında Bloomberg İnternet Endeksi’ndeki 280 pay 1,7 trilyon dolar civarında kıymet kaybetti. Bir sonraki yıl işler daha da berbata gitti ve dot-com çağının sonu geldi.

Dot-com deneyinin sonunun gelmesinde birçok faktör tesirliydi ancak asıl meseleler yapısaldı. Dot-com şirketleri, binanın üst katlarını da süratle özelleştirmek istiyordu fakat bu türlü bir teşebbüsü mümkün kılacak altyapı hazırlanmamıştı. Şirketler hala kullanıcı aktivitelerini kâra dönüştürmekte zorlanıyordu.

90’ların ortasından sonuna kadarki devirde, internet özel bir mülktü ancak kâr optimizasyonu yapılmamıştı. Hala araştırmacılar için tasarlandığı zamanlardaki formunu koruyordu ve bu yapı yeni talepleri karşılayamıyordu. Bunun için teknik, toplumsal ve ekonomik manada gelişmeler yaşanması, yeni sistemler kurulması gerekiyordu. eBay bu sistemlerin nasıl olması gerektiğine dair kıymetli ipuçları içeriyordu.

* * * * *

eBay’in sitenin devamlılığında en kıymetli vazifesi kullanıcılara vermesi aslında bir geleneğin eseriydi. 1971 ylında Ray Tomlinson isimli bir yazılımcı e-postayı icat etti. O vakitler daha internet yoktu. Tomlinson Pentagon’un ülkedeki bilgisayarları birbirine bağlamak için kullandığı ağ olan Arpanet’ten faydalanıyordu.

E-posta kısa müddette Arpanet’teki en tanınan şey haline geldi. İki yıl sonunda ağdaki trafiğin dörtte üçünü e-posta yazışmaları oluşturuyordu. İnternetin 1980’lerde yaygınlaşmasıyla e-postanın yaygınlığı da arttı. Uzaklardaki birilerine anında iletiler gönderebilmek çok cazip bir fikirdi. Yeni iş birlikleri ve diyalog biçimleri doğuran bu teknoloji, “mesaj grupları” ile de birinci çevrimiçi toplulukların oluşumunu sağladı

E-posta yalnızca yararlı bir araç değildi. Tıpkı vakitte kablolar ve bilgisayarlardan oluşan internetin insanlaşmasını sağladı. Artık internet arkadaşlarınızla sohbet edebileceğiniz, yabancılarla sert tartışmalar yaşayabileceğiniz bir ortamdı. En cazibeli yanı öbür insanları da barındırmasıydı. World Wide Web’in yaratıcısı Tim Berners-Lee bile yıllar sonra yazdığı bir yazıda “Ben bunu toplumsal tesiri için tasarladım; insanların birlikte çalışmalarına yardım etmek için…” diyordu.

Topluluk hissi, Omidyar’ın da internette en sevdiği şeydi. Dot-com çılgınlığının bunu öldüreceğini düşünüyordu ve bu kanısında yalnız da değildi. Ancak bir anti-kapitalist de değildi. Piyasanın özgürleştirici gücüne inanan bir liberterdi. Ticarileşme fikrine değil, o sırada geçerli olan ticarileşme haline karşıydı. İnternet şirketlerinin kullanıcılara müşteri muamelesi yapmasını sevmiyordu. Zira bu şahıslar internetin toplumsal bir araç olduğunu anlamıyordu.

eBay tam olarak bu noktadan hareket ediyordu. Birinci günden itibaren AuctionWeb kullanıcılarına “topluluk” dendi, bu tanımlama şirketin kimliğine ve operasyonlarına da yansıdı. Omidyar topluluğu piyasadan korumak değil, bir piyasa olarak yine şekillendirmek istiyordu.

BILL GATES “EN AZ 10 YIL” DEMİŞTİ AMA…

Microsoft CEO’su Bill Gates de anı fikirdeydi. 1995’te yayımlanan kitabı “The Road Ahead”de Gates, interneti “nihai piyasa” olarak nitelendiriyor ve bu vizyonunu New York Borsası’ndaki ya da bir semt pazarındaki hareketliliği hatırlatarak anlatıyordu: “Milyar dolarlık mutabakatlardan flörtlere, insan faaliyetlerinin her türlüsü burada yaşanır.” Gates bu hayalin gerçekleşmesi için en az 10 yıl daha geçmesi gerektiğini düşünüyordu ancak kitap raflarla buluştuğunda AuctionWeb bu pazar yerini oluşturmaya başlamıştı bile.

Topluluğu pazarla bir ortaya getirmek çıkarlı bir inovasyondu. Topluluğun etkileşimleri pazarın mali pahasını artırıyordu. Topluluk kısmında AuctionWeb kullanıcıları, birbirlerini puanlamaları, kargo hizmetleri konusunda tavsiye vermeleri üzere fiyatsız hareketler yapmaya teşvik ediliyordu. İştirakçi sayısı arttıkça sitenin cazipliği de arttı. Daha fazla kullanıcı daha fazla satılık eser, müzayedelere katılan daha fazla kullanıcı ve daha kıymetli bir site manasına geliyordu. (Bir şeyin pahasının kullanıcı sayısına paralel artmasına ekonomistler “ağ etkisi” ismini veriyor.)

Sitenin bir başka artısı da yalnızca aracı olmasıydı. Alan da satan da kullanıcılardı, Omidyar nakliye masraflarıyla uğraşmak zorunda değildi. Böylelikle hem her satıştan para kazanıyor hem de maliyetlerini minimumda tutabiliyordu. Evanter yoktu, depo yoktu, yalnızca bir site vardı.

eBay vakitle ABD dışındaki ülkelerde de faaliyet göstermeye başladı

MÜDAHALE ETMEDEN OLMUYORDU

AuctionWeb aracı olmanın ötesinde bir yasa koyucu ve bir mimardı. İnsanların nasıl etkileşim kuracağına dair kuralları belirliyor, bunun için gerekli alanları inşa ediyordu. Omidyar aslında pazarın kullanıcılar tarafından yönetim edilmesini istiyordu. Yani site kendi kendini yönetecekti. Ancak sitenin bir noktaya kadar egemenlik kurmadığı durumda pazarın da işleyemeyeceği kısa müddette anlaşıldı.

Forum buna çok uygun bir örnekti. Kullanıcılar yorumları manipüle ediyor, arkadaşlarına övgüler yağdırıyor, olumsuz yorum yapanları düşmanlarının üzerine salıyorlardı. Şirket daima müdahale etmek zorunda kalıyordu. Üstelik yalnızca pazarı yönetim etmek kâfi değildi. Yeni eser kategorileri oluşturmak, yeni ülkelere açılmak, böylelikle siteyi yeni kullanıcılara açmak gerekiyordu. eBay, 1998’de halka arz edildikten sonra hissedarlar bilhassa bu son bahse çok değer veriyordu.

Ağ tesiri sayesinde eBay’in aracı ve hükümran pozisyonu kısa müddette kâra dönüştü. Şirket 2000-2001 krizini birkaç küçük sıyrıkla atlattı.

eBay’in kendisini tekrar inşa etmeye çabalayan teknoloji bölümü üzerindeki tesiri şuurlu ya da direkt değildi ancak ortadaki benzerlikler de gözden kaçmıyordu. Omidyar’ın 1990’larda oluşturduğu topluluk pazarı, geleceğe ait ipuçları veriyordu. Geleceğin standartlarında ilkeldi, zira internet şimdi kâr maksimizasyonu için şekillendirilmemişti. Ancak bu tekrar şekillendirmeyi başaracak olan şirketler, Omidyar’ın uyguladığı temel örüntüleri geliştiriyordu. Bu sistemlere platform dense de asıl benzedikleri şey büyük alışveriş merkezleriydi.

HEPSİ BİRER ALIŞVERİŞ MERKEZİ GİBİ

Bugün Google, Facebook ve Amazon birer internet AVM’si. Bu özel mülkiyete ilişkin kamusal alanların hudutları aşikâr ve içlerinde birçok etkileşim yaşanıyor. Tıpkı bir AVM üzere bu etkileşimlerin kimileri ticari kimileri ise toplumsal. Lakin bu AVM’leri gerçek AVM’lerden ayıran şey, her yaptığımızın bir dataya dönüşmesi. Tıklamalar, sohbetler, paylaşımlar, aramalar, ne kadar küçük olurlarsa olsunlar bir dijital iz bırakıyorlar. Bu izler de yepisyeni düzenler kurmaya fırsat yaratıyor.

Gerçek AVM’ler, markaların mağazaları kiralaması üzerinden para kazanan yerler. İnternet AVM’leri de eBay’in en baştan beri gösterdiği üzere benzeri formda para kazanıyor. Lakin bu farklı bir kira: Data kirası. İçlerinde gerçekleşen aktifliklerin bıraktığı dijital izleri ve toplayıp paraya çevirebiliyorlar. Üstelik yerin her noktasını denetim altında tuttuklarından, ufak kod değişiklikleriyle daha fazla ya da daha farklı izler üretmemizi sağlıyorlar.

Bu izler o kadar pahalandı ki onları toplayıp tahlil etmek, bir internet AVM’sinin bir numaralı misyonuna dönüştü. Kaydedilen ve tahlil edilen bu bilgiler, amaçlı reklamlardan makine öğrenmesine ve sohbet robotlarına kadar çok farklı yollarla paraya çevrilebiliyor. Bilgiler yatırımcıların teknoloji şirketine olan inancını da koruyor. Zira bir şirketin elinde tonlarca data olması o şirkete paha katıyor. İnternet AVM’lerini öncüllerinden ayıran da bu: Data üretmek ve o datadan faydalanmak için üretilmiş olmaları.

Bu karmaşık işleyişi 1995 yılından öngörmek pek muhtemel değildi. Ancak AuctionWeb, bunun bir gün gerçek olabileceği istikametinde atılmış çok büyük bir adımdı. Çağdaş internetin öyküsü çoğunlukla bugün hayatımızın merkezinde olan Google, Facebook, Amazon ve öteki devler üzerinden anlatılıyor. Ancak onlardan evvel eBay vardı ve bir boş vakit aktivitesi olarak geliştirilen bu site internetten çok para kazanma yolunun taslağını çizerek muvaffakiyete ulaştı.

The Guardian’ın “‘Wallets and eyeballs’: how eBay turned the internet into a marketplace” başlıklı haberinden derlenmiştir.